Henüz yarısına gelmedim, gerçekten de tadını damağımda gezdire gezdire ve kendi hızımla okumak istiyorum.
İlk bölümdeki Viyana’ya, estetik ve sanat anlayışına, bir önceki kuşağın değerlerine her sayfada iç geçirerek, her sayfaya “ütopia’m” diye not düşerek ilerledim.
Dünün Dünyası’nı lisede iken, tam da Zweig’ın kendi lise çağlarına benzer şekilde hevesli, öğrenmeye ve yaşama coşkulu haldeyken okumuştum aslında ama şimdi, bugünü ve dünü değerlendirebilir, daha farkında (ve belki de yılgın bir ortamda) okumak çok farlı oluyor.
P.S: Geçen yıl Salzburg’da Zweig’ın evi/müzesini 2 saat aradım, girişini bir türlü bulamadım. Bilen varsa yazarsa sevinirim, kapısı nerede yahu 🙂